Ornat – w liturgii rzymskokatolickiej wierzchnia szata liturgiczna zakładana przez kapłana do mszy świętej.

Kolor ornatu zależy od okresu liturgicznego lub wspomnienia (oficjum) dnia (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego OWMR 346 wymienia sześć barw ornatów: biały, czerwony, zielony, fioletowy, czarny i różowy.

Do reformy liturgicznej w roku 1968 ornat był najczęściej szatą o szerokości ramion, w kształcie dwóch podłużnych części połączonych na ramionach, z otworem na głowę, zupełnie rozciętych po bokach, by ręce miały pełną swobodę ruchów. Ornat skrzypcowy wykonywany z drogocennych materiałów - adamaszku, atłasu, brokatu, aksamitu, altembasu (złotogłowiu) oraz rypsu, był szamerowany galonami i szychowany haftami, rzadziej złotem, zazwyczaj z pretekstą w kształcie kolumny lub krzyża. Czasami ornaty skrzypcowe kameryzowano (wysadzano) kamieniami szlachetnymi lub ich imitacjami. Ornat skrzypcowy ma kilka odmian.